مقدمه: درمان استاندارد رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو، لیزر فتوکواگولاسیون رتین می باشد این درمان به صورت تک نقطه ای و Pattern scan انجام می شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی تغییرات ایسکمی رتین و پسرفت نئوواسکولاریزاسیون رتین با استفاده از روش Pattern scan در مقایسه با تک نقطه ای در بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو بود.روش ها: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی آینده نگر بود که در 146 چشم از 73 بیمار مبتلا به رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو انجام شد. یک چشم بیماران به صورت تصادفی با لیزر Pattern scan و چشم دیگر، با لیزر تک نقطه ای تحت درمان قرار گرفت. بعد از مدت 6 ماه، میزان پسرفت نئوواسکولاریزاسیون رتین در ناحیه دیسک عصب اپتیک و رتین و نیز تغییرات ایسکمی رتین بر اساس میزان ناحیه خون رسانی نشده که در فلورسئین آنژیوگرافی مشخص گردید، مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: تفاوت معنی داری در میزان پسرفت نئوواسکولاریزاسیون رتین در ناحیه دیسک و رتین خارج از Pole خلفی بر اساس میزان لیک در آنژیوگرافی در دو روش لیزر شامل تک نقطه ای (P=0.31) و P=0.26) Pattern scan) وجود نداشت. پیشرفت ایسکمی در 9 چشم درمان شده با روش Pattern scan مشاهده شد، در حالی که این میزان پیشرفت در گروه دیگر تنها 2 مورد بود (P=0.02).نتیجه گیری: نواحی پیشرفت ایسکمی رتین در گروه درمان شده با لیزر Pattern scan در مقایسه با لیزر تک نقطه ای بالاتر بود. این یافته نشان داد که مطالعات بیشتری لازم است تا روشی بهتر از Pattern scan پیدا شود که اثرات مشابه پسرفت ایسکمی رتین در روش تک نقطه ای داشته باشد.

مقدمه و هدف: رتینوپاتی ناشی از نارسی از علل مهم نابینائی در نوزادان نارس می باشد که 4 درصد کوری کودکان را در کشورهای توسعه یافته و 40 درصد را در کشورهای درحال توسعه به خود اختصاص می دهد. هدف از این مطالعه گزارش نتایج ریفرکتیو و آناتومیک در مبتلایان به رتینوپاتی ناشی از نارسی که در دوره نوزادی تحت درمان با لیزر دیود قرار گرفته بودند، می باشد.روش کار: در این مطالعه مقطعی، 40 چشم از 20 بیماری که در فاصله سالهای 87-1383 با تشخیص رتینوپاتی ناشی از نارسی تحت درمان بافتوکواگولاسیون ترانس اسکلرال با لیزر دیود قرار گرفته بودند، از نظر مرحله رتینوپاتی قبل و بعد از درمان، وزن و سن موقع تولد، عوارض حین و بعد از عمل وریفوکشن فعلی مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: میانگین وزن موقع تولد بیماران 923±271 گرم و میانگبن سن حاملگی موقع تولد بیماران 27.33±2.6 هفته بود. تمام بیماران در موقع لیزر درمانی دچار مرحله آستانه ای رتینوپاتی ناشی از نارسی بودند و در 15% موارد خونریزی مختصری بعد از لیزر درمانی ایجاد شده بود که خودبخود جذب گردیده بود. سن بیماران در موقع مطالعه 4.13±1.30 سال بود و تمامی بیماران در موقع معاینه از نظر ساختمانی دارای شبکیه سالمی بودند. استرابیسم بیشتر از 20 پریسم در 10% بیماران وجود داشت و متوسط معادل کروی چشم های مورد مطالعه در موقع بررسی 2.31±3.38- دیوپتر بود.نتیجه نهایی: فتوکواگولاسیون با لیزر دیود در تمامی بیماران منجر به پسرفت رتینوپاتی ناشی از نارسی شد، بعلاوه بررسی نتابج رفرکتیو، نزدیک بینی و آستیکماتیسم را در اکثر بیماران نشان داد.

ورق های جوش دوخت شده از اتصال لب به لب ورق های پایه به روش های مختلف جوشکاری تولید می شوند. این ورق ها تحت عنوان ورق های ترکیبی یا جوش دوخت شده وجود داشته و به دلیل مزایای متعدد، کاربرد های فراوانی در بخش های مختلف صنعت پیدا کرده اند. در این پژوهش، شکل پذیری و تاثیر راستای خط جوش ورق های جوش دوخت شده توسط لیزر از جنس های St12 و St14 به ضخامت های 1 mm و1. 5 mm در فرآیند شکل دهی تدریجی تک نقطه ای قطعاتی به فرم هرم ناقص، مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا بیشترین عمق قابل شکل دهی در شکل دهی تدریجی تک نقطه ای یک هرم ناقص از هر کدام از ورق های پایه به ازای مقادیر مختلف زاویه دیواره به دست آمد و زاویه دیواره بحرانی برای هر کدام از آن ها تعیین شد. سپس، شکل دهی تدریجی هرم ناقص با استفاده از ورق های جوش دوخت شده در محدوده زاویه دیواره بحرانی ورق های پایه انجام گردید. در این راستا، ورق های ترکیبی با چیدمان و ترکیب های مختلف از ورق های پایه در نظر گرفته شد. جهت بررسی تاثیر راستای خط جوش در عمق شکل دهی، هر ترکیب با دو راستای خط جوش 0 و 45 درجه نسبت به جهت نورد تهیه گردید. نتایج آزمایش نشان داد که عمق پارگی ورق های جوش دوخت شده در راستای 45 درجه، نسبت به ورق های با خط جوش در راستای نورد بطور میانگین 14 درصد کاهش یافت. همچنین، میانگین عمق شکل دهی ورق های جوش دوخت شده در زاویه متوسط حد بحرانی دیواره ورق های پایه به حدود 25 درصد ورق های پایه کاهش می یابد. بنابراین، ورق های ترکیبی باید در زاویه دیواره حد بحرانی خودشان شکل دهی شوند.

زمینه و اهداف: خونریزی زجاجیه از تظاهرات مهم بیماریهای شبکیه - زجاجیه می باشد، باتوجه به شیوع نسبتا بالا، اهمیت تشخیص به موقع بیماریهای زمینه ای و پیشگیری و درمان مناسب، تحقیق فوق در مراجعین درمانگاه تخصصی شبکیه بیمارستان نیکوکاری تبریز در مدت 6 ماه (نیمه دوم سال 1377) انجام گرفته است .روش بررسی: تحقیق فوق به روش توصیفی بر روی 51 چشم از 47 بیمار انجام شد و نتایج درمانهای به عمل آمده در دید نهایی بیماران پس از 15-6 ماه (متوسط 7 ماه) پیگیری بررسی گردید. برای هر بیمار فرم مخصوص شامل مشخصات کامل، بیماریهای زمینه ای، علت اصلی عارضه، کنترل دید، معاینه با اسلیت لامپ و معاینه ته چشم انجام و نتیجه پس از اعمال روشهای درمانی و تحلیل آماری با متد Chi- sqare و دقیق فیشر استخراج گردید.یافته ها: پنجاه و یک چشم از 47 بیمار مورد بررسی قرار گرفت. بیست و هفت بیمار مرد (%57.4) و 20 بیمار زن (%42.6) بودند. سن بیماران از 28 سال تا 84 سال و میانگین سنی برای آقایان 57 سال و برای خانمها 55 سال بود. از نظر شیوع رتینوپاتی پرولیفراتیو دیابتی 24 مورد (%47.5)، انسداد وریدی شبکیه 19 مورد (%37.2)، دژنراسیون وابسته به سن ماکولا 4 مورد (%7.84)، پارگی شبکیه 2 مورد (%3.92)، جداشدگی زجاجیه خلفی1 مورد (%1.96) و بیماری Eals 1 مورد (%1.96) بود. دید قبل از شروع درمان در%5.8  در حد>1.10  بر مبنای تابلواسنلن ، در %82.3 در حد تشخیص شمارش انگشتان در  <6mو در %11.7 در حد تشخیص حرکت دست بود. در 48 چشم از 51 چشم (%94.1) دید نهایی پس از درمان درجاتی از بهبود را نشان داده و در 17 مورد دید بیمار از 1.10  <پس از درمان به 1.10< افزایش پیدا کرد. درمان طبی و پیگیری در 3 مورد (%5.9)، درمان لیزری 18 مورد (%53.3) و ویترکتومی عمیق در 14 مورد (%58.8) انجام شد.نتیجه گیری: در این مطالعه رتینوپاتی دیابتی شایعترین علت بوده و انسداد وریدی شبکیه و دژنراسیون سنی ماکولا درصد بیش از حد انتظاری را تشکیل دادند. دید نهایی پس از درمان در %94.1 موارد بهبود نشان می دهد که دلالت بر موثر بودن روشهای درمانی دارد. ((P<0.02

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در این پژوهش، از پیکربندی ترکیبی برای تک مدسازی طولی یک لیزر CO2 تپی با فشار 3 atm با طول محیط فعال 14 cm بهره گرفته شده است. برای این کار، از یک لیزر پیوسته و کم فشار CO2 درون کاواکی با طول محیط فعال 120 cm سود جسته شده است. دیده شد که تپ های گسیلیده ی سیستم در حالت بالای آستانه و هم چنین حالت زیرآستانه تا فشار 7 mbar رفتار کاملاً تک مدی از خود نشان می دهند. برای مشخصه یابی این سیستم، ویژگی های گوناگون تپ های تک مد شده در فشارها و توان های مختلف لیزر پیوسته بررسی و ارزیابی شدند. در همین راستا، فشار آستانه ی تک مدشدگی در این شرایط برای لیزر پیوسته برابر 9. 5 mbar به دست آمد. نشان داده شد که در هر دو حالت بالا و زیر آستانه ی لیزر پیوسته، تپ های تک مد گسیلیده دارای دیرش زمانی و زمان خیز بیش تر و زمان برساخت کم تری نسبت به حالت چند مد هستند.

شکل دهی تدریجی تک نقطه ای، فرآیندی مقرون به صرفه با انعطاف پذیری بالا است و در نتیجه انتخابی مناسب برای تولیدهای حجم پایین-سفارشی در مقایسه با روش های سنتی تر مانند پرسکاری است. مهم ترین صنایع هدف این فرآیند، صنعت های پزشکی، خودروسازی و هوافضا است، که در جمیع آنها گرایش به سمت استفاده از فلزاتی با نسبت استحکام به وزن بالا است. این دسته از فلزات شکل پذیری بسیار پایینی را در دمای اتاق از خود نشان می دهند و برای بهبود شکل پذیری آنها فرآیند شکل دهی تدریجی در دماهای بالا صورت می گیرد. در این پژوهش، گرمایش ورق آلیاژی 6061AA در محدوده دمایی 25 تا 400درجه سانتی گراد، به صورت یکنواخت انجام شد. نحوه تاثیرگذاری پارامتر های فرآیندی دما، گام عمودی و سرعت پیش روی به همراه سه نوع روانکار بر شکل پذیری قطعات شکل داده شده به صورت مخروط هایی ناقص در فرآیند شکل دهی تدریجی تک نقطه ای داغ مطالعه شد. نتایج نشان داد که علی رغم ناتوان بودن گرمایش نقطه ای ورق در افزایش شکل پذیری ورق آلومینیوم 6061AA (37% بهبود شکل پذیری تحت شرایط بهینه) در ادبیات تحقیق، روش گرمایش متفاوت مورد استفاده در این مقاله منجربه افزایش 528% شکل پذیری شد. از لحاظ میزان تاثیرگذاری پارامترها بر شکل پذیری، دما مهم ترین عامل است. روانکار و گام عمودی در رده های بعدی قرار می گیرند و اثر سرعت پیش روی قابل چشم پوشی است. با افزایش دما از 25 به 400درجه سانتی گراد، زاویه دیواره بحرانی از 60 به 65درجه تغییر می کند. در انتخاب شرایط مناسب فرآیندی کیفیت سطح قطعات نیز باید مورد توجه قرار گیرد. به گونه ای که کیفیت سطح قطعات شکل داده شده در بهترین و بدترین حالت، به ترتیب 1/18 و 4میکرومتر به دست آمد. با استفاده از ترکیبی بهینه از پارامترهای فرآیندی، شکل دهی مخروطی با زاویه دیواره 65 تا عمق 44میلی متر در یک مرحله میسر شد که نشان دهنده افزایش شکل پذیری چشم گیری است.